Wat is er mooier voor een artiest dan met je vrienden als in een speeltuin met je eigen speelgoed te kunnen spelen? Verleden jaar verrast Lange Polle, aka Paul Van Bruystegem, wijd en zijd bekend als de beukende basmotor achter Belgiës hard rockendste band Triggerfinger, ons met het droeve nieuws dat hij Triggerfinger verlaat. Tegelijkertijd kondigt hij echter fantastisch goed nieuws aan door zijn eigen project Mr Paul & The Lowriders op te starten. Als kers op de taart ligt er ook nog een schitterend nieuw album “Unguarded Thoughts” in de platenrekken en wordt er een live tournee opgestart. Klinkt de plaat al als een wereldreis door Paul’s weidse muzikale universum, dan krijgen de songs nog een extra dimensie wanneer ze live gespeeld worden door een uitgelezen kransje van muzikale partners in crime, stuk voor stuk rasartiesten, maar vooral een team dat op één lijn staat met het motto van Townes Van Zandt in het achterhoofd, For the sake of the song. 

Als je Mr Paul & The Lowriders boekt, voorzie je best een groot podium want een negenkoppig ensemble met alles erop en eraan steek je niet weg op een paar vierkante meter.  Met de grote zaal van De Roma krijgen we dus een perfecte locatie in een knap historisch kader en met een enthousiaste schare muziekliefhebbers, die al deze klasbakken komen bewonderen. Met vocalisten, gitaristen Tijs Vanneste en Alain Louie, toetsenist Patrick Cuyvers, drummer Stoy Stoffelen, bassist Matthias Moors, Jan Oelbrandt op pedal steel en gitaar en de geweldige blazerssectie van trompettist Sam Vloemans en saxofonist Frank Deruytter, zijn dat namen om U tegen te zeggen. We kregen onze vuurdoop van Mr Paul & The Lowriders al bij de album release show in Het Depot in Leuven, een stad waar zowel Lange Polle als Alain Louie hun eerste stappen in de muziekwereld zetten, maar denk nu maar niet dat deze heerschappen zoals vele andere bands gemakkelijkheidshalve elke show dezelfde setlist opdissen. We hebben redelijk wat geëxperimenteerd, horen we Paul grijnzend zeggen en we krijgen buiten de vaste waarden uit het nieuwe album “Unguarded Thoughts”, nog enkele verrassende bewerkingen van nummers voorgeschoteld die hen nauw aan het hart liggen. 

Onder de jazzy tonen van “Blue Moon” komt de band op het podium gewandeld en we worden dadelijk ondergedompeld in Grateful Dead jamband sferen met de instrumentale opener “Lone Rider”, die dreigend drijft op de grollende klanken van Paul’s Danelectro en de wervelende Hammond Lesley van Patrick Cuyvers. Het nummer rolt zo de perfecte rode loper uit voor een cover van één van Paul’s muzikale helden, Allen Toussaint in de soulvolle funky bluesballad “Out Of The City (Into Country Life)”. En wat gezegd van een andere Zuiderse grootheid, The Night Tripper, aka Dr John, wiens "Walk On Guilded Splinters", ingeleid wordt op ware voodoo percussie door muzikale duizendpoot Alain Louie. Het zijn zulke helden uit je jeugdjaren die je de ware goesting doen te pakken krijgen om zelf een instrument op te pakken en ervoor te gaan. Het is een heerlijk gevoel om te horen hoe deze tijdloze songs uit de sixties en de seventies door deze fantastische band een nieuw leven worden ingeblazen. Wie is niet volledig weg van de aanstekelijke gitaarriff uit “I’m Waiting For The Man” van The Velvet Underground, die herleeft in de virtuoze gitaarvingers van monsieur Paul, of het bekende elektrische twelve string geluid in het hemelse “Eight Miles High”, met een aanloop in een spannende The Doors trip uit “Riders On The Storm”, om dan in psychedelische Pink Floyd sferen met sax, Hammond en zelfs pedal steel, uit te waaieren naar deze The Byrds klassieker. Ook het aangrijpende “Shimmer And Shine”, doet ons weg trippen op de saxtonen van Frank Deruytter en de andere single uit het nieuwe album “Cinnamon Blood”, geinspireerd door een vreemde Indiaanse kerel die ze in de States ontmoeten in een gokpaleis tijdens de albumopnames, klinkt als de hit die JJ Cale nooit geschreven heeft. We baden laveloos in de swampie Tulsa sound met een groovie orgeltje, duistere gitaarnoten, een jankende pedal steel en de mysterieuze donkere baritonstem van Alain Louie. 

Mr Paul & The Lowriders’ aards paradijs ligt overduidelijk op een podium, waar ze naar hartenlust kunnen musiceren. Ze voegen hierbij de daad bij het woord en laten ons op oriëntaalse wolken drijven in de knappe eigen instrumental “Shangri-La”. Er is zoals beloofd ook tijd voor experiment en zo krijgen we zomaar een show time, sexy time op een blaadje gepresenteerd in de verleidelijke, soulvolle nieuwkomer, “Why can't we live together”, enkele Santana noten inbegrepen. Het wordt zelfs hot, hotter, hottest met Tijs Vanneste die met Donovan’s dildo song om de hoek komt kijken in “Mellow Yellow”. Ook de verleden jaar helaas overleden Jeff Beck krijgt zijn tribuut, met een grandioos solerende Mr Paul op Telecaster in “Beck’s Bolero”. Hoe veelzijdig deze band is bewijst de jazzy latino medley “Spanish Grease”, die heel de zaal doet heupwiegen op zijn aanstekelijke dansbare noten. Veel trage songs steken er niet in de set, maar Alain Louie’s dronken sleper “Rye Whiskey” smaakt naar meer en nog meer moonshine en samen met  het door Tijs Vanneste gezongen en door hem op autoharp begeleide en van tristesse overladen “Father Death Blues” van Beat Poet Allen Ginsberg, ingeleid door Roland Van Campenhout's elektronisch Indisch bakske, bezorgt het ons één van de intiemste momenten in de set. 

Wie één van de beste jam bands uit België nog aan het werk wil zien in het voorjaar, mag zeker de kans niet laten liggen op 3 mei op het Labadoux festival of op Blues Peer op 18 mei. Ik zou zeggen, enjoy your ride, want deze band smaakt steeds naar meer.

Yvo Zels

Voor meer foto's klik hier of ga naar de Instagram pagina van yvozels.